Είναι πραγματικά υπαρκτό το δίλλημα ανάμεσα στην σύνθετη ονομασία και την απάλειψη του όρου Μακεδονία έστω και σαν παράγωγο του ονόματος της ΠΓΔΜ;

Ας συνοψίσουμε λοιπόν την κατάσταση.

Η ΠΓΔΜ έχει το όνομα Μακεδονία σαν περιφέρεια της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας απ’ το 1945 ενώ γίνεται συνταγματική της ονομασία απ’ την ίδρυσή της σαν κράτος το 1992.

Η συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913,που έχει υπογράψει και η Ελλάδα, χωρίζει την Μακεδονία σε 4 κομμάτια (51% Ελλάδα,39% Βασίλειο της Σερβίας,9% Βουλγαρία και 1% Αλβανία).

139 χώρες την έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομα Μακεδονία σε όλο τον πλανήτη.

Το ΝΑΤΟ θέλοντας να αυξήσει την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή θέλει να εντάξει την ΠΓΔΜ στους κόλπους του.

Όσες φορές απορρίψαμε εμείς προτάσεις για σύνθετη ονομασία (πρόταση Όουενς-Βανς και πακέτο Πινέιρο) ισχυροποιήθηκε η δική τους λογική κι όχι η δική μας.

Στις διεθνή σχέσεις κανένας δε παίρνει σοβαρά την αρχαία κληρονομιά σαν αίτημα εθνικού δίκιου.

Η χώρα κινδυνεύει με περαιτέρω απομόνωση  αν συνεχίσει αυτή την αδιέξοδη πολιτική μιας και το ΝΑΤΟ κάποια στιγμή θα προσπεράσει την αντίδρασή μας και θα παγιωθεί η συνταγματική ονομασία της γείτονος. Απ’ την άλλη μια συμφωνία με σύνθετη ονομασία και παράλληλη ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ παρέχει στην χώρα μας ασφάλεια αλλά και ευκαιρίες συνανάπτυξης  μιας και η προτεινόμενη κοινή ευρωπαϊκή μας ταυτότητα μπορεί να διασφαλίσει μια τέτοια πορεία.

Με βάση τα παραπάνω το πραγματικό δίλλημα είναι ανάμεσα στην σύνθετη ονομασία με μια συμφωνία πακέτο και την τωρινή  συνταγματική τους ονομασία (Δημοκρατία της Μακεδονίας).

Το αίτημα των συλλαλητηρίων (ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγο)  μοιάζει περισσότερο με την ευχή ‘’καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος’’.

* Ο Σταύρος Ακριτίδης είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Δικτύου Αριστερών Δημοκρατών