Ένας υπέροχος άνθρωπος, συνεπής αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα. Αν και ήξερε πόσο θα κόστιζε η ενεργή συμμετοχή του, ακολούθησε αυτό που ο νους και η καρδιά του πρόσταζαν. Οργανώθηκε και πρόσφερε τις υπηρεσίες του μέσα από τις γραμμές του Πατριωτικού Μετώπου Θεσσαλονίκης (ΠΑΜ). Με τις γνωριμίες που είχε από τη συμμετοχή του στο Φοιτητικό Κίνημα, τις αξιόλογες γνώσεις και το κύρος που διέθετε, γρήγορα ανοίχτηκε σε χώρους άγνωστους για την τότε παραδοσιακή αριστερά και έφερε θετικά αποτελέσματα.
Με τη σύλληψή του, όταν ήρθαν τα δύσκολα, τότε που μετριέσαι με το μπόι σου, όρθιος πέρασε ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Από το άντρο της ΚΥΠ και τα κρατητήρια μέσα στο Γ΄ Σώμα Στρατού, από το κόκκινο κτήριο της Εθνικής Ασφάλειας στο Βαρδάρι, το 3ο Αστυνομικό Τμήμα με διοικητή τον περιβόητο Τετραδάκο.
Ο Στέφανος ήταν πελώριος στο σώμα, τη μόρφωση, τη συντροφικότητα. Μέσα στο θάλαμο του Επταπυργίου σκορπούσε καλοσύνη, χιούμορ, μετέδιδε τις γνώσεις με τα μαθήματα που οργάνωνε για του συγκρατουμένους του κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των ανθρωποφυλάκων.
Ο Στέφανος ήταν γιός στρατιωτικού. Οι διώκτες του – ασφάλεια και στρατοδίκες – χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, και άγρια βία για να αποστασιοποιηθεί από τους αριστερούς-κομμουνιστές συγκρατούμενους του στη δίκη των δέκα επτά στο Έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης. Παρά τις αφόρητες πιέσεις και τις προσβολές στο πρόσωπο του πατέρα του κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Στέφανος δε λύγισε! Ακολούθησε το δρόμο της συνείδησής του ….
Στέφανε σ’ ευχαριστούμε. Θα είσαι πάντα ανάμεσά μας…
Οι συναγωνιστές σου από τη δίκη των 17.
Ασπασία Καρρά-Μαραβέα
Αδάμ Δράγας
Αλέκος Δοϊτσίνης
Δώρα Κουλμανδά-Καλλιπολίτη
Γεωργία Σαρηγιαννίδου-Παπαδοπούλου
